«Η ντροπή είναι ανυπολόγιστη. Υπάρχει μόνο ένα πράγμα που μπορούμε να κάνουμε: να κρατήσουμε ζωντανή την κληρονομιά του Karl Liebknecht και της Rosa Luxemburg, να συνεχίσουμε τον αγώνα τους και να καθιερώσουμε την επανάσταση, επιδιώκοντας την, έως ότου νικήσει η ελευθερία και ο σοσιαλισμός. Ας τυλίξουμε τα σώματα των νεκρών σε κόκκινες σημαίες και ας ορκιστούμε σε αυτά:
Θα πολεμήσουμε μέχρι τη νίκη της παγκόσμιας επανάστασης!
Το υποσχόμαστε αυτό σε εσάς, αγαπημένοι φίλοι και ηγέτες, δεν θα ξεχάστείτε, θα ζήτε για πάντα
Karl Liebknecht και Rosa Luxemburg!»
– Ο Έριχ Μίζαμ θρηνεί για τους συντρόφους του που δολοφονήθηκαν, Ιανουάριος 1919.
Το απόσπασμα είναι από την την εφημερίδα KAIN, μια αναρχική κομμουνιστική εφημερίδα, που ιδρύθηκε από τον Μίζαμ το 1911. Η εφημερίδα ήταν όπως δήλωνε «ένα προσωπικό μέσο διάδωσης για ό,τι ο συντάκτης -ως ποιητής, ως πολίτης του κόσμου και ως συνάθρωπος- έχει στο μυαλό του»
Αδέσποτος 