Η εργασιακή ενέργεια του ανθρώπου, που είναι η μέγιστη δόξα και σωτηρία του, καθώς η εργασία είναι η πράξη διά της οποίας ο άνθρωπος γίνεται δημιουργός, διαμορφώνει τον κόσμο του· είναι το θεμέλειο και η συνθήκη της ανθρώπινης ύπαρξης και, ομοίως, το μέσο διά του οποίου ο άνθρωπος κερδίζεi την ίδια στιγμή την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια του.
Μιχαήλ Μπακούνιν, Φεντεραλισμός, σοσιαλισμός, αντιθεολογισμός (1867), σελ. 64-68
