Ετικέτα: Ερρίκο Μαλατέστα

Ο Λένιν είναι νεκρός. Μπορούμε να έχουμε για αυτόν εκείνο το είδος του εξαναγκαστικού θαυμασμού που τρέφουν τα πλήθη για τους ισχυρούς ανθρώπους, ακόμη κι αν είναι παραπλανητικοί, ακόμη κι αν είναι αναξιόπιστοι, καθώς καταφέρνουν να αφήσουν στην ιστορία ένα βαθύ ίχνος από το πέρασμά τους: Αλέξανδρος, Ιούλιος Καίσαρας, Λογιόλα, Κρόμγουελ, Ροβεσπιέρος, Ναπολέων. Όμως αυτός, έστω και με τις καλύτερες προθέσεις, ήταν ένας τύρρανος, ένας στραγγαλιστής της ρωσικής επανάστασης και εμείς που δεν μπορέσαμε Συνεχίστε την ανάγνωση Ερρίκο Μαλατέστα: Πένθος ή γιορτή;

***

Θέλουμε ν’ αλλάξουμε ριζικά αυτήν την κατάσταση πραγμάτων. Κι εφόσον όλα αυτά τα δεινά απορρέουν απ’ τον ασυμφιλίωτο αγώνα ανάμεσα στους ανθρώπους, από την επιδίωξη της ευημερίας του καθένα για τον εαυτό του και ενάντια στους άλλους, θέλουμε να αντικαταστήσουμε το μίσος με την αγάπη, τον ανταγωνισμό με την αλληλεγγύη, την ατομική επιδίωξη της προσωπικής ευημερίας με την αδελφική συνεργασία για την ευημερία όλων, την καταπίεση με την ελευθερία, το θρησκευτικό και επιστημονικό ψέμα με την αλήθεια.

 

1. ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ

Πιστεύουμε ότι τα περισσότερα από τα δεινά που μαστίζουν την ανθρωπότητα πηγάζουν απ’ την κακή οργάνωση και ότι οι άνθρωποι χάρη στη θέληση και τη γνώση τους, μπορούν να τα εξαλείψουν. Η σύγχρονη κοινωνία είναι αποτέλεσμα μακραίωνων αγώνων ανάμεσα στους ανθρώπους. Δίχως να κατανοούν τα πλεονεκτήματα που θα μπορούσαν να προκύψουν για όλους χάρη στη συνεργασία κα την αλληλεγγύη και θεωρώντας κάθε άλλον άνθρωπο (εκτός ίσως από τα μέλη της οικογένειάς τους) ως ανταγωνιστή και εχθρό, επιδίωξαν να εξασφαλίσουν, ο καθένας για τον εαυτό του, όσο γίνεται περισσότερα πλεονεκτήματα χωρίς να νοιάζονται για τα συμφέροντα των άλλων. Σ’ αυτόν τον αγώνα, φυσικά, οι ισχυρότεροι ή οι πιο τυχεροί αναδεικνύονται νικητές και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εκμεταλλεύονται και καταπιέζουν τους ηττημένους. …

Όταν ο άνθρωπος δεν μπορούσε να παράγει περισσότερα από όσα του ήταν απολύτως αναγκαία για την επιβίωσή του, οι νικητές δεν μπορούσαν παρά να τρέπουν σε φυγή ή να σφαγιάζουν τα θύματά τους και ν’ αρπάζουν τα τρόφιμα που είχαν συγκεντρώσει.

Αργότερα –όταν με την ανακάλυψη της βοσκής και της γεωργίας, ο άνθρωπος μπορούσε να παράγει περισσότερα απ’ όσα χρειαζόταν για να ζήσει- οι νικητές θεώρησαν επωφελέστερο να μετατρέψουν τους ηττημένους σε δούλους και να τους αναγκάσουν να εργάζονται προς όφελος των δουλοκτητών.

Αργότερα ακόμα, οι νικητές αντιλήφθηκαν ότι είναι βολικότερο, επικερδέστερο και πιο σίγουρο να εκμεταλλεύονται την εργασία των άλλων με άλλα μέσα: να διασφαλίσουν για τον εαυτό τους την ιδιοκτησία της γης και των εργαλείων και να παραχωρήσουν φαινομενική ελευθερία στους απόκληρους οι οποίοι, μη διαθέτοντας μέσα επιβίωσης, αναγκάστηκαν να καταφύγουν στους γαιοκτήμονες και να εργαστούν για αυτούς, με τους δικούς τους όρους.

Κι έτσι, βήμα-βήμα, μέσα σε μια περίπλοκη σειρά κάθε είδους αγώνων, εισβολών, πολέμων, εξεγέρσεων, καταστολών, παραχωρήσεων που Συνεχίστε την ανάγνωση Ερρίκο Μαλατέστα: Ένα αναρχικό πρόγραμμα

Οί αντίπαλοι μας, ιδιοτελείς υπερασπιστές του συστήματος, συνηθίζουν να λένε, προκειμένου να υπερασπίσουν το δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία, ότι αυτό αποτελεί συνθήκη και εγγύηση της ελευθερίας.

Συμφωνούμε μαζί τους. Μήπως διαρκώς δεν επαναλαμβάνουμε ότι ο φτωχός είναι δούλος; Τότε, γιατί είναι αντίπαλοι μας;Ο λόγος είναι σαφής και συνίσταται στο ότι, στην πραγματικότητα, η ιδιοκτησία την οποία υπερασπίζονται είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία, δηλαδή ιδιοκτησία η οποία επιτρέπει σε ορισμένους να ζουν από την εργασία των άλλων, και η οποία, επομένως, προϋποθέτει μια τάξη απόκληρων, ακτημόνων, αναγκασμένων να πωλούν στους ιδιοκτήτες την εργατική τους δύναμη λιγότερο, από όσο αξίζει.

Ο κύριος λόγος της βάρβαρης εκμετάλλευσης της φύσης, αλλά και των δεινών των εργατών, των ανταγωνισμών και των κοινωνικών αγώνων, είναι το δικαίωμα στην ιδιοκτησία που παρέχει στους ιδιοκτήτες της γης, των πρώτων υλών Συνεχίστε την ανάγνωση Eρρίκο Μαλατέστα: Η ιδιοκτησία

Η απάντηση του Μάσιμο Ορτάλι, που δημοσιεύτηκε στο 262ο τεύχος του «Rivista Anarchica», σε ένα φοιτητή** που ζητούσε διευκρινίσεις για τη σχέση του Μαλατέστα (και γενικότερα του αναρχισμού) με το φασισμό δε με έ­χει πείσει πλήρως. Γι’ αυτό, θα ήθελα να προσθέσω κά­ποιες σκέψεις πάνω σ’ αυτήν τη σχέση, ελπίζοντας να συμβάλω σε μία συζήτηση που τη θεωρώ χρήσιμη, όχι μό­νο από ιστοριογραφικής απόψεως, αλλά επίσης, και κυ­ρίως, από απόψεως πολιτικής επικαιρότητας.

Ο Ορτάλι γράφει ότι ο Μαλατέστα και οι Ιταλοί αναρχι­κοί δεν έθεταν στο ίδιο επίπεδο τη δημοκρατία και το φασισμό και ότι ήξεραν να συλλαμβάνουν πλήρως τις ου­σιώδεις διαφορές των δύο συστημάτων εξουσίας καθώς και τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους έπρεπε να οργανώνουν τον αγώνα τους εναντίον της αντίδρασης. Δεν αποδέχομαι αυτήν την άποψη του Ορτάλι, επειδή πιστεύω, αντίθετα, ότι ο Μαλατέστα Συνεχίστε την ανάγνωση Φραντσέσκο Μπέρτι: Ο Μαλατέστα και ο φασισμός, οι αναρχικοί και η δημοκρατία